เราเติบโตขึ้นแค่ไหน? มีใครชอบถามตัวเองแบบนี้กันบ้า...

เราเติบโตขึ้นแค่ไหน? มีใครชอบถามตัวเองแบบนี้กันบ้างมั้ยครับ ผมเองเป็นคนชอบถามตัวเองแบบนี้บ่อยๆ ในช่วงต้นปีและปลายปีครับว่า "ตอนนี้ฉันเติบโตขึ้นแค่ไหน"

ในสมัยเด็ก หรือสมัยวัยรุ่น เราคงวัดว่าเราเติบโตขึ้นแค่ไหนได้จาก การวัดอายุ วัดส่วนสูง หรือวัดชั้นการศึกษา และพอโตขึ้นมาในวัยทำงาน ก็อาจวัดได้จากหน้าที่การงาน การเติบโตของตำแหน่ง และเงินเก็บในบัญชีกันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยครับ

แต่เมื่อเราโตจนมาถึงระดับหนึ่งแล้วทุกอย่างจะเริ่มนิ่งไปเสียหมด....ส่วนสูงก็หยุดไปแล้วตั้งแต่ที่เราอายุเกิน 20 ตำแหน่งการงานเองหลายคนก็เริ่มไม่ขยับไปไหนเท่าไหร่แล้วเมื่อถึงช่วงวัย 30ปลายๆ ส่วนรายได้เองนี่แทบไม่ต้องพูดถึงแค่ให้มีใช้เดือนชนเดือนก็หรูหราหมาเห่ามากแล้ว มันดูเหมือนที่เพิ่มขึ้นก็มีเพียงแค่อายุ และสิ่งที่ลดลงเสมอก็คือเงินในบัญชี ด้วยปัญหาเหล่านี้มันทำให้หลายคนและตัวผมเองไม่รู้จะวัดว่าตัวเองเติบโตขึ้นจากอะไรดี

ผมถามคำถามนี้กับตัวเองพักใหญ่ครับ "พอฉันอายุเท่านี้ฉันจะวัดว่าตัวฉันเติบไปแล้วแค่ไหนจากอะไรดี?" ส่วนตัวเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือพอสมควร ไม่ว่าจะหนังสือการ์ตูน หนังสือปรัชญา หนังสือธุรกิจ หรือแม้แต่นิยาย ถ้าเป็นเรื่องที่ผมสนใจผมก็จะอ่านหมด ทำให้ผมมีหนังสืออยู่กับตัวเยอะพอสมควร ผมเลยไปขุดๆหา ว่ามันจะมีหรือเปล่านะ...หนังสือที่จะบอกว่าเราเติบโตไปแค่ไหน สุดท้ายการค้นหาก็ล้มเหลว ผมไม่เจอหนังสืออะไรเลยที่บอกว่าเราเติบโตไปแค่ไหน มีแต่หนังสือแนวธุรกิจที่บอกว่าให้วัดค่าการเติบโตจากรายได้และผลตอบแทน ซึ่งผมก็มองว่ามันยังไม่ใช่คำตอบที่ดีซักเท่าไหร่อยู่ดี

แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นแค่ไหนจริงๆ กับเกิดขึ้นจากการหยิบหนังสือเล่มเก่าที่เคยอ่านเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วมาอ่านใหม่อีกครั้งอย่างหนังสือมิยาโมโตะ มูซาชิ ฉบับท่าพระจันทร์ ผมจำได้ดีว่าตอนแรกที่อ่านหนังสือเล่มนี้ผมไม่ได้สนใจอะไรมากนัก นอกจากการอยากรู้ประวัติของ มูซาชิ ผมอ่านจบด้วยความรู้สึกว่าสนุกดีจังนะ เนื้อหาไม่เหมือนในมังงะเลย แต่เมื่อหยิบมาอ่านอีกครั้งด้วยอายุที่มากขึ้นกลับเห็นอะไรหลายอย่างที่แฝงในเรื่องราวของหนังสือเล่มนี้ ทั้งหลักของเซน การดำเนินชีวิต ชีวิตแม้จะเกิดมาดำมืดแต่เราสามารถเลือกจะจากไปอย่างสว่างได้

พอรู้สึกว่ามุมมองตัวเองแตกต่างไปเมื่อหยิบหนังสือเล่มเดิมมาอ่าน ผมเลยเริ่มหยิบหนังสือเก่าๆ อีกมากมายที่เคยอ่านจบไปแล้วมาอ่านใหม่อีกครั้ง ไม่ว่าจะหนังสือการ์ตูน หนังสือแนวต่างๆ หรือหนังสือที่เคยรู้สึกว่าเล่มนี้ดีจังเมื่อสมัยอดีต การหยิบหนังสือเล่มเก่ามาอ่านอีกครั้งถึงจะรู้ว่าเรื่องราวตอนต้น กลางเรื่อง ตอนจบนั้นยังไงมันก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งเปลี่ยนไปคือมุมมองที่มีต่อเรื่องราวต่างๆ ในเหตุการณ์เดิมๆ เช่น เนื้อหาของหนังสือสมัยห้าปีที่แล้วเคยคิดแบบนี้ ในปัจจุบันกลับคิดได้อีกแบบหนึ่ง หรือหนังสือการ์ตูนที่เคยอ่านสมัยเด็กที่อ่านแค่เอาสนุก พอกลับมาอ่านอีกครั้งในวัยผู้ใหญ่หัวหงอก มันกลับได้แนวนิดดีๆ มากกว่าหนังสือแนวไลฟ์โค้ชซะอีก

แม้การวัดการเติบโตของผมอาจไม่ถูกต้องนัก เพราะมันไม่สามารถวัดและตีค่าออกมาเป็นตัวเลขได้ และก็ไม่มีหลักวิทยาศาสตร์อะไรมารองรับ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกได้คือมุมมองที่คับแคบต่อเรื่องราวหนึ่ง กลับดูกว้างขึ้นและมองเห็นอะไรหลายมิติมากขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับอดีต จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ทำให้ผมรู้ว่า สิ่งที่วัดการเติบโตของผมได้ดีที่สุด ณ ตอนนี้คือหนังสือนั่นเอง

เพื่อนๆละครับ มีวิธีการวัดการเติบโตของตัวเองด้วยวิธีการอะไรบ้างลองมาแชร์กันหน่อย ผมรออ่านวิธีการของแต่ละคนอยู่ครับ ^^

---